در باب خوشحال بودن و ادا درآوردن

دو سال پیش که توی همون محل کار رویایی بودم

همون که سمت ملاصدرا بود

خیلی روزها با س می‌رفتیم سر کار 

در واقع من رو می‌رسوند

یه دوره‌ای خیلی ادای آدمای سرخوش رو درمی‌آوردم

مثلا همینجوری که داشتیم می‌رفتیم به همه چیزایی که می‌دیدم سلام می‌کردم:

سلام ساعت

سلام پل طبیعت

س هم می‌خندید

اون موقع زینب همکارم بود

یه روز براش تعریف کردم، یه جمله حکمت‌آمیز گفت

گفت خوشحالی ۹۰ درصدش اداست

منظورش این بود که کار تو درسته که ادای آدمای خوشحال رو درمیاری

اصلا اصلش همینه

امشب س ازم سراغ یه پتو مسافرتی که دوماه پیش قرار بود بشورمش رو گرفت

گفتم توی صفه

روتختی‌ها جلوش بودن که امروز رفتن تو ماشین 

دوست داشتی تو صف بزنه بیاد جلو بی‌نوبت بفرستمش تو ماشین؟!

خندید گفت نه

چند دقیقه بعد ازم سراغ سه‌راهی اتاق خواب رو گرفت که برده بودمش توی حیاط خلوت

گفتم رفته بیرون با دوستاش بازی کنه

الان میرم صداش میکنم

دیگه رفتم صداش کردم اومد تو س شارژرش رو زد بهش

جان‌بخشی به اشیاء یکی از ابزارهای مهم خوشحالیه