اللهم اشف کل مریض

 

متاسفانه به شدت گرفتار بیماری ِ «خودم رو به سختی و زحمت و زیر آفتاب به محل کار می‌رسونم و 3 ساعت یا 8 ساعت اینجا به هر شکل ممکن وقت تلف می‌کنم ولی کار اصلی ام رو انجام نمیدم تا برم خونه و اونجا توی بدبختی و سختی و بین هزار تا کار خونه و خانواده به زور انجامش بدم» هستم.

 

خدا به حق این روز عزیز من و همه مریض‌های جسمی و روحی رو شفا بده.

 

پ.ن:

فقط قیافه من اون لحظه که رئیس اینجا گفت اگه میخوای برو خونه و من اصرار در اصرار که نهههه اومدم حضوری کار کنم میرم تا ساعت 4 توی نمازخونه میشینم.

پ.ن ای دیگر:

در حالی که یک کوله سنگین پر از لپ‌تاپ و وسایل ف روی دوشم هست و توی یه دستم کیسه زیرانداز و وسایل دیگر ف است و توی دست دیگرم خود ف و تلاش میکنم منهدم نشم میرم از گیت بازرسی رد شم که خانومه که روزهای دیگه هم چندبار من رو گشته میگه: بچه خودته؟ جواب‌های زیادی که با عبارت وزین «پَ نَه پَ» شروع میشه رو قورت میدم و با لبخند محجوبانه‌ای عرض میکنم بله.