اللهم اشکو الیک...

 

خدایا من از دست این رذیلت‌های زشت

که قلبم را سیاه کرده‌اند

و سال‌هاست از آنها می‌گریزم 

و آنها بی‌وقفه مرا تعقیب می‌کنند 

تا سر بزنگاه (‌هایی مثل این ایام) نفسم را بگیرند 

به تو پناه می‌آورم...

 

 

 

 

 

پ.ن:

سالها پیش از آقای پناهیان داستان طلبه‌ای رو شنیدم که به دوستش که کتاب نوشته بود حسودیش شده بود...و از شدت ناراحتی از اینکه فهمیده بود چقدر حسوده رفته بود اونقدر توی حرم امام رضا تضرع کرده بود که بالاخره توی خواب بهش رسونده بودن تونسته بر این رذیله غلبه کنه...

همش یاد طرف میفتم...همش حسودیم میشه بهش

حتما من برای رذایلم اونقدر تضرع و توسل نکردم...