تحیر
هنوز بهت‌زده‌ام.
باورم نمیشه.
من ۱۴۰۰ به رییسی رای دادم ولی به زور و اجبار:) اگه جلیلی کنار نمی‌رفت احتمالا به جلیلی رای می‌دادم. قبلش هم کلی کلی کلی با اطرافیانم و با خیلی از طرفدارای رییسی بحث و دعوا کرده بودم. سر اینکه حس میکردم دارن همه رو مجبور میکنن به رییسی رای بدن تا جایی که یه سری از نماینده‌های مجلس نامه نوشته بودن به کاندیداهای دیگه گفته بودن انصراف بدین رییسی رای بیاره! ای وای که چقدر سوختم از این کارشون.
ولی در کنار اونا از یه چیز دیگه هم سوختم. از حرفایی که توی مناظره به رییسی می‌زدند. خصوصا اینکه شش کلاس بیشتر سواد نداره! آقای مهرعلیزاده نمیدونم به خاطر همه دل‌هایی که از این بی‌انصافی‌ت سوخت چقدر خواهی سوخت...یا سندروم پست بیقرار.
اتفاقا رییسی کسی بود که بی رانت و پارتی، از یه شرایط سخت خانوادگی (به لحاظ اقتصادی) با توانمندی‌ها و تلاش خودش، خودش رو بالا کشیده بود و به جایی رسونده بود.
اصلا بهت منم همینه. از همین سیر زندگی و از همین شکل مرگ. بهش حسودیم میشه. حسودیم میشه که توی جایگاه ریاست‌جمهوری که ته جایگاه‌های دنیوی هست تونست چنین عاقبتی رو برای خودش رقم بزنه.
واقعا باورم نمیشه.
جدیا...منم باورم نمیشه...توهمه یا واقعا وقتی به عکسهاش روی در و دیوار نگاه می کنم جدی الهام بخشه ؟
دلم می سوزه که همکارهام می خندن و میگن وقت مردنش بود!